Postojeća zgrada porečkog kazališta primjer generičke kazališne arhitekture koje je Italija gradila u 19. stoljeću u Istri. Ideja oneobičavanja – štukature i lažna raskoš plemenite u namjeri (dostupnost kulture), ali malograđanske u ukusu (generičnost projekata koja su kroz „franšizu“ talijanskih kazališnih zgrada primjenjivane u Isti i Dalmaciji), ostaje prisutna u memoriji kroz formu, ali je oneobičena prebojavanjem u crno referenca (djelomično formalno, djelomično kontekstualno) na Crni peristil u Splitu i Mangelosovo „ritualno“ bojanje objekata u crno. Crno istovremeno kao funkcionalno („black box“ idealan i za kino projekcije i za suvremene performativne umjetnosti) uvjetovano i istovremeno kao simbolička naznaka prisutnosti kontra-kulturalnog u suvremenoj umjetnosti – Rolling Stones i Paint it Black (anarhoidni proto-punk u doba hippija).